Vakantie met z'n tweeën aan de Millstätter See

"’Every breath you take’ staat op in de taxi die ons naar de Schwaigerhütte brengt. Haha, wat een toepasselijk begin voor ons romantische uitstapje! Glimlachend stappen we uit bij de hut waar onze picknick-rugzak al voor ons klaar staat. Met een knipoog biedt de wat oudere huttenwaard zich aan als mijn wandelbegeleider. Op zich geen gek idee, want ik raak net met mijn vriend verzeild in een discussie over de zin of onzin van het meeslepen van een tien kilo zware rugzak vol etenswaren tijdens onze wandeling. Een 'light is gezond' voorstander daarvan te overtuigen valt niet mee. Om een eind aan de discussie te maken, besluit ik de rugzak gewoon zelf te dragen. En zo krijgt 'Every breath you take' al na de eerste hoogtemeters een hele andere betekenis...”

“Nadat we een stuk hebben gelopen zorgen de bloemenweiden, het prachtige uitzicht op de Millstätter See en de Nockberge, voor een veel betere stemming. Er verschijnen wat wolken aan de blauwe lucht. Net voorbij de Alexander Hütte besluiten we met onze picknick te beginnen. Terwijl we van de smakelijke spek, de Liptauer (kwarkspread) en het verse brood genieten, kunnen we eigenlijk al weer lachen over de discussie aan het begin van onze tocht. Liefde lijkt dus echt door de maag te gaan.”

“Weer helemaal voldaan lopen we hand in hand de voetsporen van anderen volgend via de rotsen en het 'Pad van de liefde - Sentiero dell 'Amore' naar het Granattor. De vragen over de liefde, die je langs dit pad vindt zetten ons aan het denken. Eén vraag blijft me bezighouden: ‘Wat geeft jullie relatie kracht?’ Ik geloof dat de som van vele kleine momenten een relatie sterk maakt. Momenten waarop je samen bent, iets meemaakt, bespreekt, verzoent en over iets lacht. Al die ervaringen worden uiteindelijk verhalen, waar je het later nog over hebt.”

“Aangekomen bij het Granattor verschijnen er steeds meer wolken aan de hemel. We besluiten om weer snel af te dalen richting Lammersdorfer Hütte. Het Granattor maar ook de glinsterende stenen naast het pad doen ons beseffen dat we over de grootste vindplaats van granaatstenen in Midden-Europa lopen. Bij de hut aangekomen kunnen we nog even van de zon genieten voordat de eerste koele druppels op onze warme huid vallen. We nemen de taxi terug naar onze auto en verheugen ons al op het bivak, hoog boven Camping Pesenthein.

Het bivak 'Vrijheid-Libertà' is een heerlijk verblijf met een al even heerlijke dennengeur. Heel eenvoudig, maar buitengewoon mooi. Vanuit bed hebben we een prachtig uitzicht op het meer, waar het net is gaan onweren. De bliksemflitsen zijn prachtig en door de dunne wanden klinkt de donder heel dichtbij. De regen roffelt op het dak en aan de regelmatige ademhaling van mijn vriend hoor ik dat hij in slaap is gevallen. 

Het bivak is ons toevluchtsoord. Hier aankomen betekent voor mij dat je niets hoeft te doen, er hoeft niets geregeld te worden en je kunt gewoon van het moment en elkaar genieten. Terwijl mijn vriend in dromenland is, kijk ik naar het meer waar wind en regen telkens weer nieuwe patronen in het wateroppervlak tekenen.

“Het onweer is over, het regent niet meer en opeens is het muisstil. 'De stilte is een geluid' is de titel van een boek van Juli Zeh. Maar misschien is stilte ook een gevoel, want hier voel je wat stilte met je doet. Met dit in ons achterhoofd veranderen we opnieuw van decor: het zwembad van het 'Kärnten Badehaus Millstätter See'. We genieten met volle teugen! In de stijlvolle sauna ontspan je van top tot teen en ook hier ruikt het aangenaam naar dennen. 

Goed uitgerust sluiten we de dag af met heerlijke kaasnoedels en een schotel met gegrild vlees. Helaas kunnen we vandaag niet genieten van een romantische zonsondergang. Ook de sterren gaan schuil achter een dik wolkendek, maar ondanks dat hebben we het prima naar ons zin in dit mooie bivak. Om zo met z'n tweeën op deze plek te zijn, samen en gelukkig is al meer dan voldoende.”

“Bij het ontwaken is onze bivak al gehuld in het eerste ochtendlicht. We gaan vandaag eerst met een roeiboot van baai naar baai. De boot glijdt bijna geruisloos door het heldere, donkergroene water. Het is vanochtend nog aangenaam koel. Ik heb gisteren onze lunch de berg op gesjouwd, dus vandaag mag mijn vriend roeien en ik navigeren. Alleen het ritmische geluid van de roeispanen en de verhalen over de Millstätter See van David, onze gids, onderbreken de stilte. De aalscholvers voelen zich hier aan de groene oevers helemaal thuis, we zien er ook twee in de lucht. We krijgen nu best wel trek en roeien terug over het meer.”

“Terug in ons bivak staat er een grote ontbijtmand klaar. Terwijl ik de tafel dek, komt de geur van verse koffie me tegemoet. Iets verderop is een ouder echtpaar bezig om hun caravan voor de komende weken in te richten. Elke handeling lijkt - vermoedelijk na jaren ervaring - strak te zijn geregisseerd. Hij regelt het buitengebeuren, terwijl zij binnen alles op orde brengt. “We zijn helemaal op elkaar ingespeeld", zegt hij met een knipoog in onze richting.”